یک شب مجنون نمازش را شکست                             بی وضو در کوچه ی لیلا نشست
عشق آن شب مست مستش کرده بود                      فارغ از جام اتش کرده بود             
گفت با رب از چه خوارم کرده ای                                  بر صلیب عشق دارم کرده ای
خسته ام زین عشق دلخونم نکن                               من که مجنونم تو مجنونم نکن
مرد این بازیچه دیگر نیستم                                         این تو و لیلای تو من نیستم
گفت ای دیوانه لیلایت منم                                         در رگت پنهان و پیدایت منم
سالها با لیلایت ساختی                                             من کنارت بودم و نشناختی